Główka dziecka w porodzie
Główka dziecka w porodzie
Zawsze powtarzam, że jedyną głową w zespole pracy rodzącej, jaką jest kobieta i dziecko – pracować ma główka dziecka, a głowa kobiety powinna zaufać instynktowi, poddać się porodowi.
Co to oznacza?
Główka dziecka wykonuje ruchy, takie jak napór na szyjkę macicy, przygięcie, obniżanie się w kanale rodnym, rotacje/zwroty i ruch odgięcia podczas rodzenia się po kroczu. Główka dziecka jest plastyczna i ruchoma, aby dopasowywać się do kształtu miednicy kobiety. Wyróżniamy na niej ruchome, niezrośnięte struktury, takie jak szwy i ciemiączka: ciemiączko duże przednie około 1/1 cm które zarasta nawet w 2. roku życia dziecka, ciemiączko małe tylne – zarasta w około 6.-8. tygodniu od urodzenia, szew wieńcowy, strzałkowy i węgłowy (szerokość 2-3 mm) zarastają natomiast szybko po porodzie u noworodków donoszonych.
W toku porodu, gdy główka dopasowywuje się do miednicy, może wytworzyć się PRZEDGŁOWIE (zdj.2), stąd główka może mieć bardzo nietypowy kształt. Przedgłowie to (łac. caput succedaneum) ciastowaty szybko ustępujący obrzęk surowiczo-krwotoczny tkanek miękkich u noworodka, spowodowany uciskiem główki w kanale rodnym w trakcie akcji porodowej. Nie wymaga leczenia i ustępuje w ciągu 48 godzin. Nie powinien być mylony z krwiakiem podokostnowym (łac. cephalhematoma), czyli nagromadzeniem krwi w przestrzeni podokostnowej kości, powstałej wskutek przerwania ciągłości naczyń krwionośnych.